چهار شعر از ميثم رياحي
ترجمه به كردي: بابك صحرانورد

چوار شێعر له مه یسه م ریاحی
وه رگێڕان به کوردی: بابه ک سه حرانه وه رد





1
و تنها وَطنم بود که تنها تنها می رفت
بی آنکه بَرگردد وُ نگاه به اَقاقیا بیاندازد
بی آنکه برگردد و چَشمانِ مأیوسِ مادرم را نوازش کند
و گیسوانش را
به کبوتری
و یا حتّا گُلوله ای
گِره بزند .




وه بێكه س مه و ته نم بو كه ته نها بێكه س ئه ڕۆشت
بێ ئه وه ي بگه ڕێ ته وه و تمه شاي ئه قاقيه کان بكات
بێ ئه وه ي بگه رێ ته وه و چاوه كاني دڵبه دواي دايكم لاوانه وه بداته وه
و په لکه كاني
به كۆترێ
و يان هه يا گولله يێك
گرێ بات.





2
می گویی
دوستت دارم
من
سُر می خورم
از شبِ لطیفی
که به شیشه می چسبانی !



ئه ڵێي
خۆشم ئه وێيت
من
خليسكان ئه كه م
له شه وێكي ناسک
كه ئه ی نوسێنی به شيشه وه .


3

امروز
سُر می خورم
در فنجانِ تلخی که
آبشار از آن
تولدی دوباره می یابد !



ئه مڕۆ
خلیسکان ئه که م
له نیۆان گمگمه ێیکی تاڵ
تاڤگه له ئه و
دیسان ئه زێته وه!



4
لعنت به تو
آنقدر دیر شدی
که شب
کبوترانه از من گذشت
رودخانه هم همین طور .



نه حله ت له تۆ
ئه ونه دره نگ بوی
که شه و خۆشی یه کانم
له من تێپه ڕ بو
ڕووبارێ هه ر وه تر.

* لینک : http://www.mahmag.org/farsi/farsiethnic.php?itemid=1667