روزنامه ایران / یکشنبه 16 فروردین 1394 : در کل مجموعه ی «وقتی  صدا را مرتکب شدم» هستن های عینیت مند بر محور نوستالژیک گرایی و غربت سرایی استوار است و شعرها بیش از این که دال بر اعتراض باشند،بر محور انتقادی می چرخند.« عشق ـ مرگ»از مضمون های اصلی است که گاهی به ورطه ی رمانتیسم سطحی می غلتد.با توجه به جنبه های «شنیداری ـ تصویری»گویا جای بعضی ابژه ها درد می کند.

روزنامه اطلاعات / سه شنبه 9 دی ماه 1393 / ضمیمه ادبی هنری : در پایان جدای از نگاه تحلیلی ، ستایشی در قلبم دارم که می خواهم صادقانه نثار ریاحی و امثال او نمایم ، شعر او تابع هوچی گری های ادبی زمانه نشده و با پشتکاری قابل  وصف ، مسیر خویش را پی می گیرد ، این نکته  او را از فقدان عمق در حواشی  دور می کند ، و ناخودآگاه در گیر عمق کشف خویش می نماید ، در گیر کشف و خلق جهانی از کلمات شاعری جوان ، به نام «میثم ریاحی»  .

روزنامه آرمان /22 مرداد 1393 : در نهایت میثم ریاحی را در این مجموعه شاعری موفق می‌‌یابیم که با استفاده از زبانی نرم و تراش خورده، با ایجاد فضاها و تصاویر نوین و گاه سوبژکتیو و با ترکیبات تازه و جاندار شعرهایی از خود بروز می‌‌دهد که می‌‌تواند نویدگر شاعری آتیه‌‌دار باشد ...

سوئد ، صحنه ها ،8/ 6 / 86 : احساس می کنم ، دریافت های تان از هستی (  درمفهوم فلسفی اش به مثابه ی یک کلیت پیرامونی و یک  وجود ِ مُحاط  بر همه ی افکار و تجلیات وجود )  خیلی بلوغ یافته تر شده است در این شعرها .مشخصا می بینم که مرزهای بومی را درنوردیده اید و این ، حتی در فراروی از دایره ی واژگانی ِ مالوفی که غالبا در کارهای تان به تکرار می رسید ، مشهود است .

روزنامه همشهری ، هفتم شهریور 1394  : آن چه در دو دفتر پایانی مجموعه، جلب توجه می کند، تغییرات درونی و بیرونی زبان و لحن اشعار است. گویی زبان به یک بلوغی می رسد تا بگوید (حتا به اطناب بگوید)، اما به حوصله درآید و مکرر نباشد و این نشان دهنده ی ذوق شاعر برای نزدیکی به زبان امروزین شعر در جغرافیای موطنش است.

روزنامه آرمان / چهارشنبه 12 شهریور 1393 : زبان شاعر فرم پذیر است . این فرم پذیری با زبانی هنرمندانه شکل می گیرد که دارای پی آمدهای معنا پذیر شده . پارادکس های خفیف و آشکار در شعر و استعاره و ایهام بدنه شعر را با رویکردی زیباشناسانه مواجه می سازد . در این آفریده ، زبان در اختیار تصویر هایی شاعرانه می باشد که این تصویر ها ، شاعرانگی شاعر را به تثبیت برسانند .

صراحت های بیرونی به شعر تو که می رسند گم می شوند . و هر جا هم که گم نشوند در زبان تو محو می شوند . این توانایی در نویسش شانسی ( موهبتی ) است که دیر می آید و در سن تو گیر نمی آید . در تجربه های تو سن تجربه ها پیدا است ، و سن همیشه چیزی از کمال و یا عطش کمال در خود دارد . در این تجربه ها یک مکانیسم اصلی و محوری است که باید شناخت ، که یا می شناسی و یا تربیت ذهنی تو در خود دارد .

روزنامه تهران امروز / پنجشنبه 6 دی ماه 1386 : ریاحی در این مجموعه نشان داده از حافظه شعری خوبی برخوردار است و این حافظه شعری باعث شده او بتواند از امکانات کشف نشده شاعران دهه های دور استفاده فراوانی ببرد . بخصوص شیوه انتخاب کلمات او و نحوه ایجاد تناسب میان موسیقی برش دار کلام با تصویرهای مه گرفته باعث می شود به این فکر بیفتم که ریاحی جزو اولین شاعران نسل جدید است که توانسته بدون تقلید صرف به ظزفیت های کشف نشده شعرهای پرویز اسلامپور نزدیک شود .

با سلام ، من شعر های مَرحَمتی را خواندم ، از آنها خوشم آمد . تنها چیزی که به ذهنم می رسد این است که این شعر ها باید از روی زمینه ی کاغذ بلند شوند ، و در فاصله ی چشم و کاغذ بایستند ، یعنی باید ریتم داشته باشند یعنی نفس باید آنها را تقطیع کند نه فقط کاغذ .

روزنامه ي اعتماد ، دوشنبه 2 اردي بهشت 1387 ، صفحه ي 11 : طبيعت با پديده ها و نمودهاي گوناگونش ، چندي است در كمتر مجموعه شعري ؛ دارايي هايش را به عنوان موتيف غالب به رخ كشيده است و جلوه ي قدرتمندي كه در برخي شعرهاي«نيما يوشيج و سهراب سپهري» و طبيعت گرايي حاصل از آن داشته را باز يافته است.آن قدر كه براي بازتاب مضامين اجتماعي،عاشقانه و عرفاني كفايت كند.