کتاب «گفتاورد قلم» به قلم عابدین پاپی، شاعر و نویسنده و منتقد ادبی معاصر، توسط انتشارات آوای کلار تهران به چاپ رسید . در بخش دوم این کتاب نویسنده آثار برخی از شاعران معاصر که گرایشی نو به شعر نو داشته اند را مورد بررسی قرار داده است و صفحات 183 الی 192 به شعر میثم ریاحی در مجموعه "وقتی صدا را مرتکب شدم " اختصاص دارد .

جنس تصاویر و جنس نگاه ، این حس را القا می کند که شعر در زیر چتر "شعر دیگر" تنفس می کند. شاعر اما با نوع تقطیع و بعضا کشیدگی سطرها و یا حتی سلانت کامل برخی از سطرها در زبان، نشان می دهد که پرچم خود را برافراشته است و ادامه دهنده ی مستقل جریان شکیل "شعر دیگر" است

معنامحوری - عینیت گرایی- محور عمودی منسجم- برجسته نمایی عواطف و احساسات شاعرانه- لحن جدی و اندوهناک- بازگویی کلان روایت مرگ و برجسته سازی نقش راوی دانای کل- توجه به مفاهیم معتبر و قطعی- از اختصاصات و شاخصه های فراگیر محموعه شعر " وقتی صدا را مرتکب شدم "  و در نتیجه این شعر به شمار می آیند.

فصلنامه نوشتا و مجله ادبی پیاده رو - ویژه نوروزی : در نهایت شاعر جوان این مجموعه کلام یاکوبسن را خوب درک نموده که "شاعری تجاوز به حدود زبان است " یعنی حتی معیار شکنی و در واقع فرا و فراتر از دوره پیشین کارکردهای زبانی و پرهیز نسبی از الگوها.با سیر و نظر به این مجموعه فضای بحث و چالش و تأمل برای شاعران جوانی که شالوده شکنی در لذت متن و تفکر زایش شگفت را جستجو می کنند پدید می آید.

روزنامه ایران ، صفحه 8 ، یکشنبه 16 اسفند 1394 : در این اشعار به بهترین شیوه ممکن روایت به کلی نفی شده و همان منطق درونی راهگشای مخاطب است. نهایتا میثم ریاحی را می باید یکی از شاعران خوب دانست که آمیزه ای از زبان شعر دهه چهل و تلقی خود از امر انتزاعی را در شعریت اش بنا نهاده است.

روزنامه اطلاعات ، سه شنبه 94/11/20 ، ضمیمه ادب و هنر : نقش تخیل اما بیشتر از هر چیزی نمود پیدا کرده است. شاعر با کوله باری از تجربه ، شاید سراغ سخت ترین واژه ها می رود و با وسواس خاصی آنها را انتخاب می کند. اوترس و واهمه ای درخود را نمی دهد. ریسک کردن را دوست دارد. و این امکان و مهم شاید در حالت نسبی ، این مجموعه شعر را از مابقی مجموعه هایی که از شاعران جوان منتشر می شود متمایز می کند

روزنامه بهار ، چهارشنبه 2 دی ماه 1394 ص 12 : بهرام اردبیلی شاعر آوانگارد دهه چهل، در طول شاعری خود، اشعار محدودی در نشریات به چاپ رسانده که در کتاب "رهگذری در خواب پروانه ها" به کوشش میثم ریاحی گردآوری شده است. شعر آوانگارد، واپس زنی الگوهای تثبیت شده در نظام شعری ست و داعیه نگرش نوین را دارد اما ابتدا می باید نمود این نگرش نوین را مشخص کنیم. در جریان واپس زنی و رویکرد بدیع به امر شعری در سه دهه اخیر، چیزی به عنوان بازاندیشی از قلم افتاده است.

سایت رسانه : میثم ریاحی در مجموعه شعر : ” وقتی صدا را مرتکب شدم ” رابطه‌ی خوبی با طبیعت دارد. روایتی محسوس و ملموس که به شکل گفتاری با طبیعت ارتباط برقرار می‌کند. از نوع رابطه‌ی شاعران ” شعردیگر ” با طبیعت اشیا، جهانی خسته و نشسته در اتاق خود دارد و دلش برای پرستو می‌سوزد که نمی‌تواند نام مختصری برای آسمان باشد. و یا ” سنجابی که نگران افتادن آسمان است ” نگران خرگوش‌ها و بنفشه‌ها و نگران شاخه‌های شکسته روی لب‌ها و دلواپس کوه که بی‌رابطه می‌نشیند .

روزنامه جام جم ، دوشنبه 18 خرداد ، صفحه 8 : راوى خسته و مردد است از اين رو نمى تواند گزاره هاى منظمى به دست بدهد كه خبر از دستگاه منظم انديشگانى و عاطفى دارد و به عنوان كتاب بنگريد. ارتكاب صدا مانند ارتكاب جُرم ! صدا مى تواند دلالت بر حرف شاعرانه داشته باشد پس شاعر در ثبت كلمه ها، كلمه هاى شاعرانه مرتكب جرم شده است يعنى با اين گونه سخنان از ” راه راست“ زبان عادى و قرادادى دور شده و اين قسمى خلاف است .

روزنامه اعتماد / شنبه 22 فروردین 1394 / صفحه 9 : ویژگی های ممتاز شعر میثم ریاحی که ماحصل زیست شاعرانه و کسب تجربه های جدی و متمادی در حوزه ی دوره های معاصر شعر فارسی است، این امکان را برای او فراهم کرده تا بتواند در این بلبشو نوشتاری و انتشاری که هر که می رسد بر نوشته اش نام شعر می گذارد و هر پراکنده نویسی و بی اصول نویسی را سبک تازه ای از شعر می نامد! جایی جدی برای خود باز کند و از حیثیت و هویت شعر اش به کمک شعرش دفاع کند.